Ronde van Vlaanderen 30 maart 2013

Met René en zijn maat Hans Meijer het plan opgevat om de Ronde van Vlaanderen te rijden. Deze had ik 2 keer eerder gereden, maar dan de populaire afstand van 133 km. Nadat ik vorig jaar Luik-Bastenaken-Luik de volle afstand (240 km) had gereden heb ik mij voorgenomen om alleen nog maar cyclo’s met de volle afstand te doen. Het is rustiger op het parcours en je kunt overal lekker doorrijden. Zeker in Vlaanderen is dit prettig, gezien de smalle steile beklimmingen als de Koppenberg, Paterberg, Kwaremont etc. Daarnaast is het gewoon heerlijk om een hele dag op de fiets te zitten. Door de lange winter met vaak sneeuw was de voorbereiding niet ideaal. In de sportschool de conditie op peil gehouden, maar het duurvermogen train je daar niet mee. Een paar zondagen met tour75 gefietst onder ijzig koude omstandigheden, zeker die ene keer dat het ging sneeuwen was het koud. Toch wel heel veel zin om weer heen te gaan, RVV is een van de mooiste cyclo’s om te doen.

’s Morgens vroeg door René opgehaald en in Heerenveen hebben we Hans opgepikt. Doordat we mooi vroeg waren hadden we nauwelijks last van files, ondanks het paasweekend. Begin van de middag waren we in Oudenaarde om de inschrijvingsbescheiden op te halen, daar was het nog rustig. Even gekeken waar het station was, immers de tocht start in Brugge en eindigt in Oudenaarde. Je moet dan met de trein terug naar Brugge. Tegenover het station een café binnengelopen en gevraagd of we daar een warme trui konden achterlaten, na de tocht heb je die wel nodig want het duurt even voordat je weer in Brugge bent. Geen enkel probleem.

Doorgereden naar Brugge naar ons hotel het Koffieboontje in het centrum van Brugge. Het hotel was oud maar netjes, met zeer vriendelijke mensen. De receptie was een ruimte met een plafond niet hoger dan hooguit 1.95 m, waardoor de rijzige hotelmanager in de loop der jaren een ietwat scheefstaand hoofd heeft ontwikkeld. Parkeren kon naast het hotel, dit regelde hij met d’n walkie talkie ‘1-1 de parking alstublieft’  vervolgens schoof een indische werknemer de parking open en later weer dicht. Dit ritueel werd nog een paar keer herhaald, want we hadden niet in 1 x al onze spulletjes. Hilarisch.. Even geregeld dat we ’s ochtends op tijd konden ontbijten, dit lukte zodat we dit om 6 uur konden doen ipv 7 uur. ’s Avonds nog even lekker gegeten en genoten van het Belgische bier, vervolgens niet al te laat naar onze kamer. Ondanks het prima bed slecht geslapen, als ik de slaap al eens vatte werd ik weer gewekt door buitengeluiden, een lallende dronkaard, trippelende dameshakjes klik-klak-klik-klak etc. Op een of andere manier slaap ik in Vlaanderen altijd slecht.

Maar goed, eenmaal op de fiets denk je er niet meer aan. Hemd, trui, winterjas, gewone jas en windstopper aangetrokken en overschoenen. De kou viel mee, we hadden eerst een heel stuk de wind in de rug en het zonnetje scheen. Heerlijk. De windstopper kon al gauw uit. We reden in een grote groep, die wel heel erg op reserve reed. De kleine lichtgele paaltjes nog gezien waar Tom Boonen 1 dag later tegenaan knalde. Op een gegeven moment reden we 27-28 km p/u, waardoor we besloten de kudde maar eens op sleeptouw te nemen. Kop-over-kop met z’n 3en en nog 2 andere heren ging het 40-45 per uur. Voelde me goed en heb een aantal lange beurten gedaan. Na zo’n 110 km denk ik kwamen de eerste kasseien. Al vlot reed ik lek, had misschien beter net als René en Hans ook met 25 mm bandjes moeten rijden ipv de 23 mm. Tijdens deze bandwissel wel ineens koud gekregen en (voor mij een bekend fenomeen) een hongerklop. De vermoeidheid door de slechte nacht deed zich ook voelen.

In Oudenaarde, de startlocatie voor de populaire 133 km afstand zat ik er daarom redelijk doorheen. Even buiten Oudenaarde gestopt bij een café voor een pitstop. De Belgen aan de bar vonden het prachtig dat wij Hollanders de hele afstand deden en wilden alles van ons weten. ‘Blijft gij niet morgen om De Ronde live te bekijken?’ Helaas, we zouden ’s avonds weer terug. Daar begrepen ze maar niks van. De gezette Belg in de hoek was in wielertenue, het groene tricot van Landbouwkrediet. En maar hijsen. Een komisch gezicht. De tomatensoep smaakte heerlijk en een espresso-gelletje deed mij weer herstellen, voelde me weer goed. Dat moest ook wel want bijna alle klimmetjes moesten nog komen en de 1e was de Koppenberg met max 22%. Op de Koppenberg wilde ik iemand passeren, zag te laat dat de kasseien op die plek wat donkerder van kleur waren, dus nat & glad. Ik slipte en moest afstappen. Na 5 meter gelopen te hebben, keek ik omhoog pff nog een heel stuk.

 

Toch weer op de fiets gaan zitten, niet meteen proberen in te klikken dan maar een paar trappen op de buitenkant van het pedaal. Het lukte en ik kon fietsend naar boven. René was al boven, amai die reed erg straf die dag! De rest van de dag ging vlekkeloos, met z’n 3en konden we mooi bij elkaar blijven.

De kasseien blijven bijzonder, met name de afdalingen. De Oude Kwaremont en de Paterberg zouden ver na de 200 km nog komen en dan blijkt dat je meer kunt dan je vooraf denkt. Vrij makkelijk konden we deze hellingen nog verteren. De laatste 20 km was vlak en we zouden wind tegen hebben. Van tevoren hadden we al afgesproken een snel groepje te zullen opzoeken. Dat lukte, we sloten ons aan bij een fanatiek groepje renners, waardoor we de laatste 20 km in een half uur aflegden. Om 18 uur waren we terug in Oudenaarde en konden we moe maar voldaan om 18:30 u de trein nemen.

In de trein konden we gewoon de fietsen meenemen in de coupes, de conductrice maakte hier geen probleem van hoewel ze haar been om mijn voorwiel moest zwaaien om er langs te komen. Net als alle Belgen was ook zij gek van wielrennen en vond het prachtig dat wij zo enthousiast over hun Ronde waren. Volgend jaar komen we weer! O ja, de garmin: http://connect.garmin.com/activity/291378418

Ard