Mini Ronde van Vlaanderen:

Kasseienrit Tour’75

Jaarlijks reist er altijd een delegatie tour’75 fanatiekelingen af naar Vlaanderen om in de toerversie van de Ronde van Vlaanderen over de kasseien en diverse klimmetjes te rijden. Maar dit hebben wij natuurlijk ook hier in Drenthe! In dit voorjaar is vanuit de burelen van A1 het plan ontstaan om hier in Drenthe een mini Ronde van Vlaanderen te rijden. Uit een eerste inventarisatie bleken circa 15 man dit wel een mooi plan te vinden. Dus hebben we Piet op pad gestuurd om een mooi parcours uit te stippelen.

Aanvankelijk zou het feest begin mei plaats vinden, helaas werkte het weer niet mee en voorwaarde was dat de wegen er goed droog bij moesten liggen. De kasseien in Drenthe zijn voor een deel met mos en gras overwoekerd, samen met wat nattigheid is de kans op valpartijen te groot. Uiteindelijk prikten we 29 mei als ‘DE dag’ en gelukkig waren de weergoden ons welgezind, ondanks dat de weerberichten de hele week slecht waren hebben we prachtig weer gehad.

De dag zelf: 13 man hadden zich definitief aangemeld. Om uiteenlopende redenen zijn we met 9 man gestart. Willem, Robert, Piet, Frank, Patrick, Bart en Ronald starten om 8:30u vanuit Hoogezand en pikten Gerko en Steven op in Annen waarna de eerste klimmetjes in Gieten werden opgezocht, vanuit Gieten reden we naar Boswachterij Gieten waar de eerste strook van 6 kilometer op ons lag te wachten. Op zich zijn deze stenen goed te berijden, alhoewel er veel begroeiing en zand op ligt. Maar dat mocht de pret niet drukken, Willem gaf er gelijk een snok aan en los waren we. Na deze strook loodste Piet ons via Grolloo richting Amen waar ook een strook moest liggen, deze begon met een hoop modder maar ging later over in een mooi stukje kasseien. Helaas was ik daar de eerste pechvogel van de dag met twee lekke banden tegelijkertijd. Belaagd door de muggen wist ik dit klusje met hulp van Frank te klaren. Voordat we bij Amen aankwamen gingen we zuidwaarts waar weer een paar mooie stroken werden bedwongen, hier moesten Robert en later ook Gerko (met een stootlek) even een bandje verwisselen.

Na deze stroken volgden we het fietspad tussen Schoonloo en De Kiel richting De Kiel. Vandaaruit richting Odoorn waar weer een strook lag van minimaal 5 kilometer. Iedereen vond steeds een goed ritme en steeds werd met een strak tempo de kasseien verslonden. Het is ook een lekker gevoel om over die kasseien te vliegen door de bossen (anders dan in Vlaanderen waar deze meer in de open velden liggen), dat geeft het een extra dimensie. Mooi was ook dat de onderlinge verschillen klein waren waardoor we niet lang op elkaar hoefden te wachten. Bart en Robert weerden zich heel kranig op de kasseistroken tussen al dat vuurwerk van onze erkende hardrijders (klasse mannen!) en ook Frank reed over de kasseien alsof hij nooit iets anders heeft gedaan.

In Odoorn namen we onze welverdiende pauze, koffie, appelgebak, etc. Daarna was het weer op naar de volgende uitdaging de lange (6 km) strook van Valthe naar Exloo. Deze strook ligt het misschien wel het slechts bij, lekker gevoel om daar met het grote mes overheen te rijden. Willem – onze oude kasseienvreter – nam gelijk het voortouw en legde de groep een flink tempo op, ondergetekende deed daar na een aantal honderd meter een schepje bovenop met onder andere Patrick ‘Tafi’ Brokke in het wiel. Met Exloo in zicht kwam Gerko daar nog even flink overheen gedenderd en sloeg een klein gaatje waar Ronald knap naartoe wist te springen. In Exloo aangekomen bleek Piet halverwege de strook een lekke band te hebben gekregen, dus gezamenlijk Piet opgehaald en weer door naar de volgende strook van Exloo richting Buinen die de eerste honderd meters ook nog aardig oploopt. Deze strook is volgens Piet ook zes kilometer lang, belangrijk om dan goed te doseren, hoewel de verleiding groot is gelijk volle bak aan zo’n strook te beginnen, dat kan je later lelijk opbreken. Inmiddels waren we aardig op elkaar ingespeeld en durfden we in een treintje kort op elkaar te rijden zodat we ook op de kasseien van elkaar konden profiteren (er stond inmiddels een fikse wind. Over de lekke band van Frank (de laatste die dag) zal ik verder niet veel uitweiden, ook dat was snel gefikst. Bij Buinen pakten we nog twee klimmetjes mee en daarna was het op naar de Bronneger, vanaf daar zouden we de finale rijden met nog de Steenhopenweg en de kleine klimmetjes rondom Gieten. Maar op de Bronneger bleek het al tegen één uur te lopen. Dus verkozen we ervoor om in volle vaart (onder leiding van onze tempobeulen Gerko en Patrick) de kortste route naar huis te nemen, via Gieten naar Annen. Waar ondergetekende met enig gemak het sprintje voor de eer nog even pakte.*

At the end hebben we een hele mooie fietsdag met elkaar beleefd met zeker 25 kilometer aan kasseien, wat zeker voor herhaling vatbaar is. De bedoeling is om zeker eenmaal per jaar deze ‘klassieker’ te rijden. Ditmaal hebben we dit vanuit de A1 groep gedaan om het eens te testen. Met Piet als stuurman mogen we ons daarbij in de handen knijpen! Natuurlijk kunnen ook de andere groepen de route binnenkort eens rijden. Hoe we dit initiatief voor de hele club vorm kunnen geven is nog iets wat bekeken kan worden. Feit is wel dat het wel het meest praktisch is de tocht met groepjes van ca 10 man te rijden. Er is dan genoeg ruimte op de stroken, het aantal lekke banden is dan ook nog redelijk te overzien. Kortom: wordt vervolgd!

*Het is natuurlijk totaal misplaatst om zo over jezelf te schrijven, met gemak was het ook zeker niet. Maar dit is nou eenmaal mijn bijzondere vorm van humor 😉

Steven Hamstra

29 mei 2016