Het derde criterium van Hoogezand-Sappemeer

Door Paul Mijland
Onder een prachtige lentezon werd zondag 25 mei in Sappemeer Het derde criterium van Hoogezand gereden.

Tien uur viel het eerste startschot voor categorie 1, zeg maar rijders van acht jaar oud. Vier ronden van 1,3 kilometer. Vijf serieuze, verbeten gezichten, zeer geconcentreerd, in gesponsorde kleding die nog ruimte laat voor groei, met het zadel op de stang van het lichtgewicht carbonframe. De microfonist, Marjo Nijmeijer, legde bij de start nog even uit dat de winnaar ten minste één hand aan het stuur moet houden bij het passeren van de meet. En daarna begon het circus. De motorrijder voorop, vijf rijders, volgauto met chauffeur, jury en eerstehulp, 7 juryleden in en om de bus, de nummeradministratie van Stormvogels, verkeersregelaars op de linke hoeken van het parcours, mannen van Tour ’75 die koffie en raketijsjes verzorgen, en Sofie, een uit de kluiten gewassen rondemiss, die gelukkig goed ontbeten had.

(foto Eppo Karsijns, site Stormvogels).

Alle jeugdgroepen kwamen aan bod, categorie 1 tot en met 7. Op de site van WSV Emmen staan prachtige citaten. Tim (10) kwam “Bij de start (…) niet goed in de klik en was er gelijk al een gaatje met de groep.” Bjarne (11) heeft “Samen met Anniek (…) geprobeerd naar de kopgroep te fietsen. We zijn helaas niet bij de vier gekomen.” Gerben (14) vertelt hoe hij met drie man de aansluiting met het peloton verloor en zich terugknokte. “Ik heb in dat groepje bijna al het kopwerk gedaan. We bleven wel bij het peloton in de buurt. Maximaal 35 seconden zaten we erachter. Soms 20 seconden. Op de finishstraat kon ik de groep zien. (…) In de voorlaatste ronde kwamen we weer terug bij het peloton, zodat we gezamenlijk de bel kregen voor de laatste ronde. Ik kon in die ronde mooi voorin blijven en heb mee gesprint. Ik ben 7e geworden.” Isolde (12) vond “Het (…) super lekker weer en het was een stuk leuker dan vorig jaar in Hoogezand. Toen was het koud, nat en heel veel wind. (…) Het werd een massasprint. We konden allemaal nog goed mee sprinten. Het was een super leuk wieler-weekeind.

Ger Lindeman geeft het startschot voor de Nieuwelingen en Dames (foto Eppo Karsijns, site Stormvogels)

Om twee uur kwamen de nieuwelingen en de dames in één veld aan de start voor een rit over 36 ronden. De kersverse wethouder van sport, Ger Lindeman, gaf eerst een vriendelijk vraaggesprek af en daarna het startschot aan de zeventig mannen en vrouwen. Vervolgens schaarde hij zich met zichtbaar plezier onder de toeschouwers. Ook de microfonist had de smaak te pakken, want zij vroeg de wethouder na afloop ook nog even naar zijn indrukken van de wedstrijd.

Om half vier vertrokken ongeveer zeventig junioren en amateurs voor een rit over 50 ronden.

Gestoken in omega-groen reden Tour’75-mannen Peter van der Hooft en Ard Prins mee. In de eerste ronde reed Peter op kop, en zat Ard achterin. Mannen met een kennersblik maakten zich zorgen over hun kansen. Die eerste ronden zagen zij Peter afzakken naar een plek voor in het midden van het peloton, terwijl Ard achteraan hing.  Voor de start had Peter laten weten zich uitstekend te voelen, wat volgens de kenners op overmoed duidde, en Ard maakte melding van een woelige nacht en een rommelend gevoel in de buik, waar men evenveel gunstige als ongunstige voorspellingen aan verbond. “Peter blaast zichzelf op”, “Ard zit te harken”, “Het zal mij benieuwen”, “Hoe hard gaan ze eigenlijk?”, “1 minuut en 50 seconden over 1,3 kilometer, dat is…”, “52”, “Nee, 32”, “Da’s te langzaam, dan kan heel Tour’75 meedoen”, “Mijn telefoon zegt 42 km/u”, “42”, “Poeh”, “Ga d’r maar aanstaan”, “En hoe oud is Peter?”, “Dik in de 40”, “Welnee, joh, die is 50”, “Ga weg, en dan zo trappen?”,  “Respect”, “En Ard komt er ook alweer bij”, “Hij rukt op”, “Peter rijdt daar gewoon een gaatje dicht”, “En ja hoor, Ard is weer bij zijn positieven”. Uiteindelijk eindigen Ard en Peter op plaatsen 31 en 41.

Ard Prins tijdens en na de rit: er is leven na de dood. Peter van der Hooft reed te snel om op foto vast te leggen.

Een kopgroep van vier man, later teruggebracht tot twee, hebben ze waarschijnlijk nooit gezien. In de groep van vier werd overigens een aantrekkelijk kat en muis-spel gespeeld, waarbij de linkballer van Gaul! uiteindelijk – en terecht, volgens de kenners – aan het kortste eind trok. Hij kwam uiteindelijk niet in de top-tien voor.

(foto Eppo Karsijns, site Stormvogels).
(vlnr) Jack Kuper, Taeke Oppewal en Harko Kievit, in gesprek met Marjo Nijmeijer

Na afloop veel tevreden gezichten. Renners, organisatie, jury, toeschouwers, en de vrijwilligers van Radio Compagnie. Normaal is het andersom, maar nu kwam de sport naar Radio Compagnie toe. Nog even werd er nagekaart, maar om zes uur zag Sappemeer er even rustig uit als op elke zondagmiddag. Het circus trekt verder.